Vino H. wou een kind of een oudere neersteken. Vino: “De kinderen liepen allemaal bij hun moeder, gelukkig was ze oud”
Het Openbaar Ministerie heeft vandaag geheel naar verwachting TBS met dwangverpleging geëist tegen de 25-jarige Vino H. uit Arnhem. Op 19 maart 2015 stak de man de 96-jarige Oma Toni neer in de Govert Flickstraat in Amsterdam. Na een aantal weken in het ziekenhuis te hebben gelegen overleed Oma Toni. Ze was altijd een zelfstandige vrouw geweest en woonde zelfs op haar leeftijd nog op haar zichzelf en genoot nog volop van het leven. Na de steekpartij overleefde Oma Toni het wonderwel, maar haar levenslust was haar ontnomen. Ook kreeg ze een zware longontsteking in het ziekenhuis en werd duidelijk dat ze nooit meer zelfstandig zou kunnen wonen Hierop besloot oma Toni dat ze geen verdere hulp meer wilde om in leven te blijven. Enkele weken later overleed de vrouw dan ook door de gevolgen van de steekpartij. De Amsterdamse Pijp was een van haar geliefde inwoners kwijt.
Volgens deskundigen leidt Vino H. aan schizofrenie van een paranoïde type en is hij volledig ontoerekeningsvatbaar. Zelf is hij het daar echter helemaal niet mee eens. “Schizofrenie? Dat ken ik niet.” Hij zegt zelf meermalen mishandeld te zijn door zijn vader, hoewel zijn zussen dit niet herkennen, zeggen ze wel dat Vino H. dagelijks gekleineerd en bespot werd. Een neef van Vino H. erkend de mishandeling wel. Uit woede voor zijn vader zocht hij een makkelijk slachtoffer. Hij wilde zijn vader laten zien dat de manier waarop hij met Vino omging de foute manier was. Hij koos ervoor om een ouder iemand of een kind neer te steken, die konden zich moeilijker verweren. Hij was bang om zelf ook gewond te raken als hij iemand neer zou steken die zich wel zou kunnen verweren. In een eerdere verklaring zei Vino H. dat hij ook naar kinderen had gekeken. “Maar die waren met hun moeders.” Ook geeft hij in alle verhoren aan dat hij achter het steken stond, maar niet dat ze doodging. “Gelukkig was ze oud.”
Vino H. lijkt te denken dat hij na de rechtszaak weer op vrije voeten staat. Hij spreekt over het volgen van een opleiding en het feit dat hij nog jong is. Het spijt hem heel erg, dit geeft hij meerdere malen in de rechtbank aan, maar hij heeft nog een heel leven voor zich. De deskundigen zijn van mening dat er een hoge kans op herhaling is en dat Vito H. een behandeling nodig heeft. Ze raden dan ook TBS met dwangverpleging aan. Volgens hun heeft Vino H. een gestoorde realiteitszin. Alleen zijn gedachtegang is de juiste. Hij dehumaniseerde het slachtoffer, via haar wilde hij wraak op zijn vader nemen. “Het is het wel waard geweest. Naar mijn vader toe. Ik denk dat hij wel begrijpt dat hij ermee moet ophouden.”
Het lijkt erop dat Vino H. een knik in zijn ontwikkeling kreeg. Nadat hij in Nederland aankwam vanuit Irak lijkt alles goed met hem te gaan, hij sluit de Mavo succesvol af. Daarna lijkt het bergafwaarts te gaan, hij heeft een obsessie voor eten en voor zijn gebit, het gaat slechter op school en stages mislukken. Zijn leraren geven aan dat er geen communicatie met Vino H. mogelijk is. Ook de ruzies met zijn vader lopen steeds verder op, uiteindelijk stuurt zijn vader hem weg en leeft hij in de zomer van 2014 een half jaar als dakloze, om uiteindelijk toch weer huiswaarts te keren. De zaak liep uiteindelijk uit de hand, de politie kwam erbij, omdat Vino H. helemaal doordraaide, zijn familie zegt dat ze bang voor hem waren. Nadat er weer een ruzie uit de hand loopt gaat hij bij zijn oom wonen. Hier leidt hij een aantal weken een terugetrokken bestaan, tot hij besluit dat hij er toch echt een keer uit moet. Hij vertrekt dan naar Amsterdam waar hij Oma Toni neersteekt.
Volgens Vino.H was het geen voorbedachte rade. Hij ging er niet op uit om iemand neer te steken. Ook wil hij niet verklaren hoe hij aan het mes kwam. Het lijkt er op dat deze nieuw in de winkel is gekocht, want niemand uit zijn familie herkent het mes. Opmerkelijk is ook dat er op de plaats waar oma Toni wordt neergestoken speeksel van een Georgiër wordt gevonden. Samen met het feit dat er geen bloedsporen van Oma Toni op zijn handen of kleren te vinden waren, roept dit vraagtekens op of Vino H. wel degene is die haar heeft neergestoken. Toch zegt hij dat hij niemand in bescherming neemt hij is degene die haar heeft neergestoken. Ook herkent hij de naam en de foto van de Georgiër niet. “Ik zou graag willen vertellen, omdat jullie het willen weten. Maar ik zeg er liever niks over.”
Vino H. stak Oma Toni uiteindelijk vier keer, twee keer in haar hoofd en twee keer in haar buik. Hij achtervolgde haar eerst een paar minuten om zeker te weten dat ze alleen zou zijn, omdat hij bang was dat iemand op hem af zou komen. “Als ik me niet had aangegeven, dan hadden jullie me nooit gevonden.” Oma Toni beschreef de verdachte aan de agenten als “ Een gek, ik zag die ogen, die verwilderde blik.” Vino H. stompte haar tegen haar hoofd en buik. “Ik zei dat hij moest stoppen, want het deed zeer.” De vrouw belandde uiteindelijk op de Intensive Care en kon niet meer praten met alle slangen in haar mond. Ze had veel pijn en onderging 2 operaties. Uiteindelijk koos Oma Toni voor het stopzetten van haar behandeling en overleed op 11 april. De dochter van oma Toni noemt het een “onbeschrijfelijk gevecht” dat haar moeder voerde in het ziekenhuis. “Het was de hel om te zien.” Haar moeder was altijd positief en als iemand somber was dan zei ze altijd dat er een lichtpuntje was. Op deze manier en met zoveel pijn aan haar einde komen had Oma Toni niet verdiend.
De uitspraak van de rechtbank is op 7 maart.