De Utrechtse serieverkrachter zwijgt in alle talen
Vandaag en morgen dient de rechtszaak tegen de Utrechtse serieverkrachter Gerard Tuns. Tot dusver zwijgt de man in alle talen en ook in de rechtszaal blijft hij dit doen. Op iedere vraag van de rechter of de Officier van Justitie beroept Gerard Tuns zich op zijn zwijgrecht. Zelfs aan de verklaringen van de slachtoffers wil hij geen woorden vuil maken. De rechter herinnerd hem tijdens de zitting er nog even aan dat het now of never is maar de Utrechtse serieverkrachter blijft zich op zijn zwijgrecht beroepen. Op een gegeven moment lijkt hij zelfs geïrriteerd te raken van alle vragen. Ook lijkt hij niet erg aangedaan door de verhalen die hij krijgt te horen over de verkrachtingen en de verklaringen van de slachtoffers.
De rechtszaak begint met een verweer van de advocaat van Gerard die niet meer wil dat de stem van zijn cliënt wordt opgenomen. Onlangs zou de stem van de Utrechtse serieverkrachter onvervormd in een uitzending zijn gebruikt. De rechtbank beraadt zich hier even over, en stemt er dan mee in dat de stem van Gerard wel opgenomen mag worden, maar dat deze niet meer in de media gebruikt mag worden, ook niet vervormd.
Gerard Tuns geeft al gelijk in het begin aan dat hij zich de gehele dag op zijn zwijgrecht zal beroepen. Op 16 Juli 2014 is hij aangehouden voor de verkrachtingen. Vandaag worden 2 dna deskundigen gehoord en morgen zal het Openbaar Ministerie de strafeis laten horen.
De zaak gaat over 4 verkrachtingen, waarvan 3 in 1995 in Bilt en Bunnik en een in Utrecht, en een in 2001 in Bilthoven. Aan de Utrechtse serieverkrachter worden 22 zaken gelinkt maar in slechts 4 gevallen werd dna gevonden dat als bewijs kon worden gebruikt tegen Gerard Tuns.
In de zaak wordt veel aandacht besteed aan het leed dat de slachtoffers hebben moeten ondergaan. Bedreigingen met een mes, vastgebonden worden aan een boom en de verkrachtingen zelf. In de rechtszaak wordt hier uitgebreid over gesproken. De bedreigingen van de verkrachter ” je weet zeker wel hoe scherp deze messen zijn?” en “Wij gaan plezier maken trek je kleren uit”. Een gedetailleerder verslag hiervan volgt later op deze site. De informatie hierin is vrij gedetailleerd en dit wil misschien niet iedereen lezen.
Er zijn twee meisjes van destijds 16 jaar verkracht en twee vrouwen van 27 en 28 jaar. Zij mogen ook een slachtofferverklaring afleggen en vertellen wat voor een impact de verkrachting op hun leven heeft gehad. ” Het was de koudste nacht van mijn leven”, verteld een van de slachtoffers. Een ander slachtoffer is naar de VS geëmigreerd, omdat ze niet meer in Nederland kon leven. Nu de man die haar verkracht heeft eindelijk achter slot en grendel zit, durft ze weer met plezier naar Nederland terug te keren. Allemaal zijn ze enorm gebukt gegaan onder de psychische impact die de verkrachting op hun leven heeft gehad. En allemaal hebben ze hun eigen weg moeten behandelen om met de situatie om te kunnen gaan.
Nadat Gerard Tuns was veroordeeld voor een fietsendiefstal moest hij nog verplicht dna afstaan. De eerste afspraak heeft hij verzet, maar op de tweede afspraak is hij toch verschenen. Na vergelijking door het Nederlands Forensisch Instituut bleek hij de Utrechtse serieverkrachter te zijn. Het dna van de eerste verkrachting komt niet overeen met het dna van de overige 3 verkrachtingen (deze komen wel overeen). Dit komt doordat er bij de eerste verkrachting maar een klein aantal sporen zijn gevonden. Door onderzoek naar het Y-chromosoom kan deze toch gelinkt worden aan Gerard Tune. Het Y-chromosoom is alleen aanwezig bij mannen. Deze is identiek bij vader en zoon. Hiermee kon bewezen worden dat Gerard Tuns of in ieder geval een ander mannelijk lid uit zijn familie de verkrachting heeft gepleegd. Dit bewijs is niet zo sterk als dna, doordat het niet uniek genoeg is.
In 1995 herkende twee mensen Gerard Tuns op een compositietekening en stapte met deze informatie ook naar de politie. Een van hun was een ex-vriendin van de man. De politie sprak hierop met Gerard Tuns en zag in hem veel vergelijkingen met de Utrechtse serieverkrachter maar sloot hem toch uit als verdachte. In september 2002 is er weer gesproken met de verdachte ditmaal voor het vrijwillig afstaan van dna, omwille van het onderzoek. Gerard Tuns weigerde tot twee keer toe “ik heb geen vertrouwen in het politie en justitie apparaat”. In augustus 2004 kwam Gerard Tuns op het politiebureau vragen of hij het land uit mocht. Vanwege de verdenkingen tegen hem was hij bang aangehouden te worden, zodra hij met vrouw en kinderen bij de grens zou aankomen.
Na de aanhouding van Gerard Tuns zijn familie, vrienden en kennissen van hem gehoord. Ook heeft de politie zijn telefoon onderzocht. Hieruit kwam naar voren dat de man onder andere heeft gezocht op sites over de Utrechtse serieverkrachter, zelfmoord en de mogelijkheden van een uitkering tijdens detentie.
Volgens de ex van Gerard Tune fietste hij overal en nergens en kende hij overal de weg. De vrouw was van 1990 tot 2010 getrouwd met de man. Samen hebben ze een dochter. Op seksueel gebied was er volgens haar niet veel bijzonders. “Hij was wel altijd met vrouwen bezig, maakte opmerkingen”. Volgens de ex had hij allerlei soorten tapes in huis en ook tie-wraps. in het laatste jaar voor de scheiding mishandelde hij haar, waar ook hun dochter getuige van was. Volgens de ex haat hun gezamenlijke dochter hem. Zijn dochter spreekt over hem als ” agressief en onderdrukkend”.
Vlak voordat Gerard Tuns zich meldde om dna af te staan zou hij een zelfmoordpoging hebben gedaan. Volgens een getuige was hij enorm zenuwachtig en zweette hij over zijn hele lichaam.. ook zou Gerard Tuns bij een advocaat informatie hebben opgevraagd over de mogelijkheid om te weigeren voor het afstaan van dna.
In een verhoor gaf Gerard Tuns aan dat hij ” dingen moest doen bij zijn ouders, en dat zei ook dingen bij hem deden”. In de bajes zou hij hebben opgeschept ” Ik ben de Utrechtse serieverkrachter en ik heb nooit condooms gebruikt”. Zelf zegt Gerard Tuns zich niet veel te kunnen herinneren, omdat hij veel dronk, maar volgens zijn ex en andere uit zijn omgeving is dit niet waar. Hij zou dit juist niet doen, uit angst net zo agressief te worden als zijn vader. Tegen de undercoveragent die bij hem in de cel zat zei hij geen moment dat hij niet de Utrechtse serieverkrachter was. Hij zou al zijn slachtoffers hetzelfde hebben toegesproken: ” Kun je pijpen? Dan leer je dat maar”.
Gerard Tuns werkte tot 2010 langdurig bij DHL. Eerder heeft hij boetes betaald voor huiselijk geweld en is hij veroordeeld voor de diefstal van twee fietsen. Zelf zegt Gerard Tuns steeds dat hij last heeft van een Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS). Dit als gevolg van zijn traumatische jeugd. Ook zou hij hulp hebben gezocht bij Altrecht, maar hij wil hier verder geen informatie over geven. Volgens zijn ex is Gerard Tuns vroeger regelmatig mishandeld door een agressieve vader die teveel dronk. Ook zou hij seksueel misbruikt zijn door zijn vader en door klanten van zijn moeder. Hij zou van zijn ouders nooit liefde hebben gekregen. Een oud collega van de man verklaard echter dat hij veel liegt. ” Als hij 100 woorden zegt zijn er 99 gelogen”.
Deskundigen zeggen dat Gerard Tuns PTSS instrumenteel inzet. Ook kan zijn eigen stelling over PTSS niet door de psychiater ondersteund worden. Hij heeft 6 weken in het Pieter Baan Centrum doorgebracht, maar weigerde mee te werken. De psychiater kon geen spoor van PTSS of een andere stoornis ontdekken, voor zover dit mogelijk was met de weigerende medewerking van Gerard Tuns.Hij zou zijn eigen misbruik steeds naar voren plaatsen maar wilde er verder niet over praten. Er kan niet gezegd worden of er een verband is tussen de verkrachtingen en een psychische stoornis. Ook kunnen ze niks zeggen over de toerekeningsvatbaarheid of het gevaar op herhaling. De psychiater zegt:” een sociaal voelende man te zien, met normen en waarden”. Er is ook geen aanwijzing voor een hyperseksualiteit.
Uit verklaringen van de dna deskundigen die opgeroepen zijn in dit proces wordt duidelijk dat het Nederlands Forensisch Instituut alle vier de sporen die zijn gevonden aan elkaar kunnen matchen, maar niet alle vier aan een persoon. Er zijn verschillende methodes gebruikt en hieruit is een waarschijnlijkheidsconclusie gekomen dat Gerard Tuns in alle vier de verkrachtingen de dader is. Dit komt doordat er op het eerste slachtoffer weinig spermasporen zijn gevonden. Hierdoor kan deze verkrachtingszaak niet voor 100% gelinkt worden met het dna profiel van Gerard Tuns.
Morgen gaat de zaak verder. Dan komt de Officier van Justitie aan het woord en de verdediging. Waarschijnlijk zal de advocaat van Gerard Tuns aan gaan dragen dat zijn cliënt er in is geluisd met de lokfiets. Ook horen we morgen de strafeis van het Openbaar Ministerie.
Voor de het verhaal en de verklaringen van de slachtoffers klik hier.
[sgmb id=”1″]